შენ შეიძლება ის 16-17 წლის გოგო ხარ, რომელიც გაუგებარი ლოგარითმების ამოხსნას უკვე კივილის ზღვრამდე მიჰყავს, ან სულაც ანტიკური მსოფლიოს ისტორიის სწავლა ახლა წამებად ეჩვენება, რადგან სადარბაზოსთან ძალიან სიმპატიური, ყოველთვის საოცნებო ბიჭი ელოდება. გოგომ კარგად იცის, რომ მხოლოდ დაუღალავი შრომით მიაღწევს წრმატებას და ხდება იძულებული დღესაც ხელიდან გაუშვას ‘ბედნიერების შანსი.’ დამეთანხმებით, დღევანდელ თბილისურ რეალობაში ბევრ თინეიჯერს უწევს არჩევანის გაკეთება სიყვარულსა და სწავლას შორის. ზოგისთვის ეს სულაც არ არის ურთიერთ გამომრიცხავი და ის ადამიანი, მართლაც ბედნიერად გრძნობს თავს, თუმცა არიან ისინიც, ვინც შეუძლებელი სიძლიერის გამოვლენას და გრძნობის გაქრობას ცდილობენ, მიუხედავად იმისა, რომ ყველასთვის ცნობილია - სიყვარული უმართავია და თუ გრძნობას გონებით მოქმედება სძლევს, მაშინ ეს სიყვარული ნამდვილი არ ყოფილა და გულდასაწყვეტი არ უნდა იყოს, თუ ერთ საღამოსაც, აივნიდან ვეღარ დაინახავ წვიმაში გაწუწულ, ვარსკვლავებით სავსე თვალებს.
ყველა საკუთარი თავის უფალია და რამდენადაც არ უნდა სურდეს გაითვალისწინოს მეგობრებისა თუ ახლობლების რჩევა-დარიგები, იმას აკეთებს, რასაც თვითონ წყვეტს. იქნებ დროა, გზააბნეულო თინეიჯერო ფიქრის ბურუსს თავი დააღწიო და ის აკეთო რაც ახლა გინდა. მერწმუნე, ღმერთს უკვე განსაზღვრული აქვს შენი მომავალი და იქნებ არც ისე საშიშია ცხოვრება, რომ ამდენ ფიქრად ღირდეს. იყავი სავსე ოპტიმიზმით, ისიამოვნე სიცოცხლით და გააკეთე იმდენი, რომ ბედის საჩუქრების ღირსი გახდე; იქონიე იმედი, რომ ყოველ დილას უფალს მადლობას ეტყვი შენი ყოველდღიური რეალობისათვის, რომელიც არ დარჩა მხოლოდ ბავშვობის ოცნებად.
ნუკა ჩოხელი
